در زيارت عرشي عاشورا امام حسین(ع) به لقب «ثار الله» ملقّب شده است.[1] حضرت، خون خداست و خود خدا نيز حفاظت از تشکیلات آن حضرت را تضمين كرده است.
اگر تمام شيعيان اقامه عزا و گرية بر سيّدالشهداء(ع) را رها كنند، هيچ لطمه‌اي بر دستگاه عظيم آن حضرت وارد نمي‌شود؛ زيرا خداوند حكيم، هرگز اجازة خاموشي يا تحريف اين دستگاه را به كسي نمي‌دهد. در صورت رها کردن عزای حسینی، تنها خود افراد متحمل خسارت شده و در روز قیامت مأیوس و سرافکنده و شقاوتمند مي‌شوند.
بر اساس پاره‌ای از متون روايي، امام حسین(ع) ذكر خداست[2] که خداوند آن را براي انسان‌ها نازل كرده است:
(إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ)[3] ؛ همانا ما خودمان قرآن را نازل نمودیم.
در كتب تفسيري واژة (الذِّكْرَ)را به قرآن كريم تفسير نمودند؛[4] امّا از آن جايي كه حضرت سيّدالشهدا(ع) و ديگر معصومان: قرآن ناطق بوده و مفسّر حقيقي قرآن هستند، مي‌توان واژة(الذِّكْرَ) را نيز به ايشان نسبت داد.[5] خداوند متعال در ادامة آيه فوق به حفاظت از قرآن صامت و ناطق اشاره نموده و مي‌فرمايد:
(وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ)[6]
صیانت و حفظ دستگاه حضرت سيّدالشهداء(ع) و گريه بر مصائب آن حضرت، برعهدة خداوند است. او ضامن بي‌همتايي است كه همه چشم‌ها و قلوب در اختيار اوست. اگر انسان براي حضرت اشك مي‌ريزد، به خاطر ارادة پروردگار است، نه ارادة خودش. او «مقلّب القلوب»[7] بوده و تحوّل قلوب در اختيار اوست.
---------------------------------------------------------------------
[1]. کلیات مفاتیح الجنان: زیارت عاشورا؛ «السلام علیک یا ثار الله و ابن ثاره»
[2] . تفسیر نورالثقلین 3/4، حدیث12.
[3]. حجر(15):9؛ همانا ما قرآن را نازل كرديم،
[4]. المیزان:1/62.
[5]. تفسير نور الثقلين:3/ 4، حدیث 12: «في كتاب المناقب لابن شهر آشوب بعد أن ذكر قوله تعالى:﴿فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ﴾ ثم قوله تعالى: ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ﴾: تفسير يوسف القطان و وكيع بن الجراح و اسمعيل السری و سفيان الثوري أنه قال الحارث: سألت أمير المؤمنين7عن هذه؟ قال: و الله انا لنحن أهل الذكر، نحن أهل العلم، نحن معدن التأويل و التنزيل.»
[6]. حجر(15):9؛ و يقيناً ما نگهبان آن [از تحريف و زوال ] هستيم.
[7]. در کتاب المحجة البيضاء:6/82، چنين آمده است: «و كان كثيراً مّا يقول:يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي على دينك.»
برگرفته از کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) نوشته استاد حسین انصاریان
